Πάντα με γλυκό χασίσι - Δημήτρης Γκόγκος 1935

92 Προβολές

Ευχαριστώ! Μοιραστείτε το με τους φίλους σας!

Δεν σας άρεσε αυτό το βίντεο. Ευχαριστώ για τα σχόλια!

Published Jul 3, 2022

Πάντα με γλυκό χασίσι - Δημήτρης Γκόγκος
Δίσκος: Columbia DG 6163
Σύνθεση: Δημήτρης Γκόγκος (Μπαγιαντέρας)
Αθήνα, 1935

oρχήστρα με μπουζούκι (Μπαγιαντέρας) και κιθάρα
________________________________
Πάντα με γλυκό χασίσι
πώς μ’ αρέσει να μεθώ
και με έμορφες τσαχπίνες
τη ζωή μου πάντα να περνώ.

Απ’ τα χείλη τους να παίρνω
μάγκικα γλυκά φιλιά
και το χάραμα να στρίβω
για ρεμπέτικη φωλιά.

Κι αν μου λάχει να μεθύσω
στη ρεμπέτικη φωλιά,
μάγκικα θα ξεψυχήσω
μ’ όμορφη γλυκιά πενιά.

-Ώπα!

Πάντα με γλυκό χασίσι
πώς μ’ αρέσει να μεθώ
και με έμορφες τσαχπίνες
τη ζωή μου πάντα να περνώ.

-Ώπα!

Απ’ τα χείλη τους να παίρνω
μάγκικα γλυκά φιλιά
και το χάραμα να στρίβω
για ρεμπέτικη φωλιά.

-Γεια σου Μπαγιαντέρα!

______________________________

Ο Δημήτρης Γκόγκος ξεκίνησε τη δισκογραφική του πορεία με 3 τραγούδια:
Πάντα με γλυκό χασίσι, Ήταν άνοιξις και Καπνουλούδες.

Καπνουλούδες - Δημήτρης Γκόγκος 1934
https://youtu.be/t6xrRGX4T8o

Ήταν άνοιξις - Δημήτρης Γκόγκος 1935
https://www.youtube.com/watch?v=W3v8-ARldRo

Μετά την επιβολή της μεταξικής λογοκρισίας αναπροσάρμοσε τη θεματολογία των τραγουδιών του και έκανε στροφή προς ένα πιο μπελκάντο ύφος γράφοντας μερικά από τα καλύτερα κανταδόρικα ρεμπέτικα όπως:
-Το τραγούδι της αγάπης
-Μ' έχεις μαγεμένο
-Γυρνώ σαν νυχτερίδα κ.α.

Απρίλης 1941.
«Δούλευα στου «Δασκαλάκη», στο Μαρούσι. Τότε το μεροκάματο ήταν πολύ μικρό και δεν έπρεπε να χάνουμε ούτε μια μέρα. Τα μάτια μου πονούσαν συνεχώς. Ηξερα ότι είχα γλαύκωμα. Ετσι, μία μέρα, εκεί που έπαιζα ένα από τα γνωστά μου τραγούδια, αισθάνθηκα ότι χανόταν το κάθε τι από μπροστά μου. Δεν μπορούσα να κάνω πια τίποτα. Το μοιραίο είχε έλθει. Από κει κι' έπειτα άρχισε η περιφρόνηση από πολλούς. Δεν μπορούσαν να βασιστούν πια σε μένα. Εκανα το παν τότε για να τους αποδείξω το τι αξίζω. Δημιούργησα τις μεγαλύτερές μου επιτυχίες εκείνη την εποχή που τραγουδήθηκαν και τραγουδιούνται ακόμη. Αρχισαν τότε αυτοί που με περιφρόνησαν να με φροντίζουν κάπως και να με πλησιάζουν, ποντάροντας, όπως καταλάβαινα στα τραγούδια μου. Δεν έπαψα ποτέ να παίζω μπουζούκι και κιθάρα, παρ' όλο ότι είχα χάσει το φως μου...."

Δημήτρης Γκόγκος - Μπαγιαντέρας