ΠΑΛΙΑ ΣΤΡΑΤΩΝΑ, 1929, ΠΕΤΡΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ, ΒΡΥΣΟΥΛΑ ΠΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ

272 Προβολές

Ευχαριστώ! Μοιραστείτε το με τους φίλους σας!

Δεν σας άρεσε αυτό το βίντεο. Ευχαριστώ για τα σχόλια!

Published Feb 28, 2016

Σύνθεση του Γιώργου Βιτάλη. Ηχογραφήθηκε στις 11/11/1929 στη Νέα Υόρκη. Ερμηνεύουν οι Πέτρος Κυριακός και Βρυσούλα Παντοπούλου. Ορχήστρα με 4 βιολιά, πιθανόν 2 βιόλες, κιθάρα, τσέλλο και κόντρα-μπάσσο Δίσκος Victor USA, 30 εκατοστών, V-58042. Το τραγούδι το ερμήνευσε και το 1931 ο Πέτρος Κυριακός με τη Μαρίκα Νέζερ. Επίσης, το 1929 το ερμήνευσαν ο Γιώργος Καμβύσης με τη Μαρίκα Κούρμη και σε άλλη ηχογράφηση η Στέλλα Χριστοφορίδου με τον Ιωάννη Στυλιανόπουλο (θα τα αναρτήσω). Περισσότερες πληροφορίες για την ηχογράφηση στη σελίδα www.rebetiko.sealabs.net. Με τον τίτλο ΠΑΛΗΑ ΣΤΡΑΤΩΝΑ υπάρχει κι άλλο τραγούδι, σύνθεση του Δημοσθένη Ζάττα με ερμηνευτές τους Γιαννάκη Ιωαννίδη με τη συνοδεία της Λίζας Κουρούκλη και της Μάκης Καρνέρη (το έχω αναρτήσει). Οι φυλακές της Παλιάς Στρατώνας είναι ο γνωστός κι απ' άλλα τραγούδια ΜΕΝΤΡΕΣΕΣ που βρισκόταν στην Πλάκα απέναντι από τους Αέρηδες και κατεδαφίστηκε το 1929, η δε κατεδάφιση αποτελεί το θέμα του τραγουδιού.
PALIA STRATONA, PETROS KIRIAKOS, VRISOULA PANTOPOULOU

-Σαν σε πήγαιναν πλημμέλημα, ρε Βάγκο
η παρηγοριά μου ήσουνα εσύ

-Μ' έτρεφαν με δίχως να πληρώνω φράγκο
αχ, αμάν, Παλιά Στρατώνα μου, χρυσή

-Πως θα τη γκρεμίσει ο Δήμαρχος μας, λένε
το 'παν και σε μένα κι ένιωσα σεισμό

του Ψυρρή κι η Πλάκα με καημό με κλαίνε
και της λένε το στερνό χαιρετισμό

-Χαίρε, Παλιά Στρατώνα μου που πάντα είσαι ωραία
Χαίρε, που θέλουνε να σε γκρεμίσουνε γιατί δεν είσαι, λέει, ακμαία
Χαίρε, που θέλουνε να σε γκρεμίσουνε γιατί δεν περνάει, λέει, η μπογιά σου
Χαίρε που εφιλοξένησες ως και παπάδες στα κελιά σου

Στρατώνα μου Παλιά, της παλικαριάς κολόνα
είσαι τρανή εσύ της λεβεντιάς κορόνα

χαίρε, Παλιά Στρατώνα που μέσα στους αιώνας μας
μετά τον Παρθενώνα είσαι ο κολοφώνας μας

-Για θυμίσου, μωρέ Βάγγο, τι γινόταν
μες σ' αυτά τα τελευταία χρόνια σου

όλη η κρέμα της Αθήνας μαζευόταν
αχ, αμάν, στ' αρχοντικά σαλόνια σου

πόσοι επίσημοι δεν πήρανε αέρα
μέσα από το κάθε παραθύρι σου

που αν σε χάσουνε, θα κλαίνε νύχτα-μέρα
κι ο λαός θα λέει για το χατήρι σου

-Χαίρε, Παλιά Στρατώνα μου που από σένα γλιτώσανε μερικοί
Χαίρε, που στρίψανε με ζούλα και πήγανε στην Αμερική
Χαίρε, που το δολάριο τους έχει φάει όλων το μάτι
Χαίρε, που γι' αυτό έχουνε μείνει όλοι αμανάτι

Στρατώνα μου Παλιά, της παλικαριάς κολόνα
είσαι τρανή εσύ της λεβεντιάς κορόνα

χαίρε, Παλιά Στρατώνα που μέσα στους αιώνας μας
μετά τον Παρθενώνα είσαι ο κολοφώνας μας

-Ώπα, ώχου Παναγίτσα μου, Στρατώνα μου, σε χάνω!
-Ώχου, θα φάω έξι μπουζούκια!
-Ωχ, αχ αχ!