Ο Λαμπριάτικος Ψάλτης (1987) ΕΡΤ ελληνική ταινία

112 Προβολές

Ευχαριστώ! Μοιραστείτε το με τους φίλους σας!

Δεν σας άρεσε αυτό το βίντεο. Ευχαριστώ για τα σχόλια!

Published Oct 10, 2022

Υπόθεση: Στη Σκιάθο, στα τέλη του 19ου αιώνα, ο τοπικός ιερέας, παπα-Δανιέλος, μαζί με τους πιστούς βρίσκονται στο ξωκλήσι του χωριού για τη λειτουργία της Ανάστασης. Περιμένουν, τον "λαμπριάτικο ψάλτη", πάρεδρο του χωριού, για να κάνουν λειτουργήσουν. Όμως, ο πάρεδρος μεθάει σε κάποια ταβέρνα και δεν φαίνεται να βιάζεται, και οι πιστοί αγωνιούν, καθώς, Ανάσταση χωρίς ψάλτη δεν νοείται. Εν τω μεταξύ, ο συγγραφέας του έργου, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, καλείται στα κεντρικά της εφημερίδας που δημοσιεύονται τα έργα του. Πρόκειται να απολογηθεί γιατί το πνεύμα των έργων του δεν συμβαδίζει με το "πνεύμα των καιρών".

«Το επ’ εμοί, ενόσω ζω και αναπνέω και σωφρονώ δεν θα παύσω πάντοτε […] να υμνώ μετά λατρείας τον Χριστόν μου, να περιγράφω μετ’ έρωτος την φύσιν και να ζωγραφώ μετά στοργής τα γνήσια Ελληνικά ήθη».
Αλέξανδρος Παπδιαμάντης, "Λαμπριάτικο Ψάλτης"

Ακολουθώντας με επιτυχία το δρόμο που χάραξε ο Γιάννης Σμαραγδής με το "Καλή-νύχτα, κυρ Αλέξανδρε", ο Ανδρέας Θωμόπουλος (σε σενάριο του Βαγγέλη Γκούφα) μεταφέρει πιστά στη τηλεόραση ένα από τα σημαντικότερα και πιο χαρακτηριστικά έργα του μεγαλύτερου Έλληνα πεζογράφου. Πρόκειται για ένα έργο με διττό χαρακτήρα: ρεαλιστικό και αλληγορικό.

Από τη μια παρουσιάζεται με ευαισθησία (αλλά καθόλου εξωραϊσμένο) ένα επεισόδιο της θρησκευτικής ζωής στην ύπαιθρο, που, όμως, έχει απολέσει σχεδόν όλη τη πνευματικότητά του με ευθύνη των πιστών. Αυτό το μέρος του έργου δραματοποιείται υπέροχα, με τη παρουσία ικανών ηθοποιών και μιας προσεγμένης αναπαράστασης της εποχής. Βέβαια, ακόμα κι εδώ παρεισφρέει η αλληγορία. Όπως δείχνει η καθυστερημένη και αλλοπρόσαλλη πορεία του πολλά ψευδώς υποσχόμενου παρέδρου, ο Παπαδιαμάντης αναφέρεται σε ανθρώπους που έχουν χάσει τον δρόμο τους. Βρίσκονται έξω από τη χάρη της Ανάστασης.

Από την άλλη, ο Παπαδιαμάντης εκθέτει ευθέως τις απόψεις του για το κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι τις εποχής, που αποδεικνύει περίτρανα πόσο επίκαιρες και ουσιαστικές παραμένουν οι παρατηρήσεις του. Ο Παπαδιαμάντης παρατηρεί ότι το ελεύθερο έθνος (του 1893) όχι μόνο αδυνατεί να βοηθήσει το «δούλον», τουναντίον «διασπαράσσεται» από μύρια κακά. Χωρίς κορώνες, αποδομεί συστηματικά την επίθεση που δέχεται η θρησκεία και η γνήσια ελληνική συνείδηση. Τη βρίσκει όχι μόνο ρηχή αλλά και... άκαιρη. Το έθνος, το ελεύθερο και το δουλωμένο, εκτός των άλλων, έχει ανάγκη και τη θρησκεία του. Αυτό το μέρος του έργου, αποδίδεται μέσα από τη συνάντηση και "δίκη" του συγγραφέα από τους διευθυντές της εφημερίδας, οι οποίοι εκπροσωπούν την ανώτερη τάξη. Οι απαντήσεις που τους δίνει ο Παπαδιαμάντης, είναι παρμένες αυτούσιες από τον "Λαμπριάτικο Ψάλτη".

Τέλος, ο Ντίνος Λύρας υποδύεται έναν Παπδιαμάντη δυναμικό και γεμάτο αυτοπεποίθηση, διαφορετικό από τις ενσαρκώσεις που έχουμε συνηθίσει. Η αιτία είναι ότι ενσαρκώνει τον τολμηρό λόγο του συγγραφέα που, στον "Λαμπριάτικο Ψάλτη" ορθώνει το ανάστημά του απέναντι στο "κατεστημένο" της εποχής που απαξιώνει και χλευάζει τα ήθη του ελληνικού λαού και, κυρίως, τη χριστιανική του πίστη.

Σκηνοθεσία: Ανδρέας Θωμόπουλος
Πρωταγωνιστούν: Αλίκη Αλεξανδράκη, Αλεξάνδρα Αγγελάκη, Φίλιππος Σοφιανός, Ζωή Βουδούρη, Ανδρέας Βλαχοκυριάκος, Ντίνος Δουλγεράκης, Γιάννης Εμμανουήλ, Ηλίας Ζερβός,